چشمان شما می توانند نشان دهند که آیا تجربه آسیب زا (تروما) در گذشته داشته اید!

مطالعه نشان می‌دهد که چگونه تجربیات آسیب‌زا می‌توانند اثر خود را در چشمان فرد بگذارند.

تحقیقات جدید توسط دانشگاهیان ولز نشان می‌دهد که دانش‌آموزان بیمار می‌توانند نشان دهند که آیا در گذشته تجربه‌ای آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند یا خیر.

اختلال استرس پس از سانحه زمانی رخ می دهد که فرد یک رویداد آسیب زا مانند تصادف اتومبیل، استرس جنگی یا سوء استفاده را تجربه کرده باشد.

آنها می توانند با حساسیت یا تحریک بیش از حد نسبت به رویدادهای روزمره و ناتوانی در خاموش کردن و استراحت باقی بمانند.

این تحقیق که توسط دکتر ایمی مک کینون در دانشگاه کاردیف انجام شد و در مجله Biological Psychology منتشر شد،

با اندازه‌گیری مردمک چشم در حالی که به شرکت‌کنندگان تصاویر تهدیدآمیز نشان داده می‌شد، ردپای این رویدادهای آسیب‌زا

را در چشمان بیماران مبتلا به PTSD جستجو کرد. مانند حیوانات شرور یا سلاح و همچنین تصاویر دیگری که رویدادهای خنثی و یا حتی تصاویر دلپذیر را نشان می دهند.

پاسخ افراد مبتلا به PTSD با افراد دیگر متفاوت بود، از جمله افرادی که آسیب دیده بودند اما PTSD نداشتند.

در ابتدا، مردمک در نشان دادن انقباض شدید طبیعی که ناشی از تغییرات در سطح نور بود، ناکام ماند

اما پس از آن مردمک‌های آن‌ها نسبت به سایر شرکت‌کنندگان به محرک‌های احساسی بزرگ‌تر شدند.

یکی دیگر از نتایج غیرمنتظره این بود که مردمک‌های بیماران مبتلا به PTSD نه تنها به محرک‌های تهدیدکننده

پاسخ اغراق‌آمیز نشان دادند، بلکه به محرک‌هایی که تصاویر «مثبت» مانند صحنه‌های ورزشی هیجان‌انگیز را به تصویر می‌کشیدند.

پروفسور نیکولا گری از دانشگاه سوانسی، که به همراه پروفسور رابرت اسنودن از دانشگاه کاردیف

این مقاله را نویسندگی کرده است، معتقد است که این یک یافته مهم است.

او گفت:این نشان می‌دهد که واکنش بیش از حد مردمک در پاسخ به هر محرک تحریک‌کننده‌ای است و نه فقط تهدیدکننده.

این ممکن است به ما اجازه دهد که از این تصاویر مثبت در درمان استفاده کنیم، به جای تکیه بر تصاویر منفی،

که می تواند برای بیمار کاملا ناراحت کننده باشد، و بنابراین درمان را قابل قبول تر و قابل تحمل تر می کند.

این ایده اکنون نیاز به آزمایش تجربی دارد قبل از اینکه در عمل بالینی قرار گیرد.

اگر فردی مبتلا به PTSD با هر سطح بالایی از تحریک عاطفی مواجه شود، حتی اگر این یک احساس مثبت باشد،

می تواند بلافاصله سیستم تهدید را تحریک کند. پزشکان باید این تأثیر محرک‌های مثبت را درک کنند

تا از کاربران خدمات خود برای غلبه بر چالش‌های مهمی که با آن مواجه هستند حمایت کنند.»